Łęczyca

Miasto w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, siedziba powiatu łęczyckiego. Leży przy łączącej północ z południem drodze krajowej nr 91. Miasto rozciąga się na pograniczu Niziny Mazowieckiej i Niziny Wielkopolskiej nad Bzurą (lewym dopływem Wisły), a dokładnie przy ujściu doliny Bzury do pradoliny warszawsko-berlińskiej.

Łęczyca jest stolicą historycznej ziemi łęczyckiej i ziemi łęczycko-sieradzkiej. Od XI do XIV wieku była stolicą prowincji łęczyckiej i sięstwa łęczyckiego. Od XIV do XVIII wieku była stolicą województwa łęczyckiego i powiatu łęczyckiego. Była miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego w starostwie łęczyckim w powiecie łęczyckim w województwie łęczyckim w końcu XVI wieku. Łęczyca uzyskała prawo składu w 1444 roku. Miejsce obrad sejmików ziemskich województwa łęczyckiego od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku.

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 13 971 mieszkańców.

[Żródło: Wikipedia, stan na 16.07.2024 r.]